23 kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich!

Czemu akurat ta data? Jest to bowiem nieprzypadkowy dzień dla historii literatury.

Tego dnia przypada rocznica urodzin lub śmierci pisarzy uznanych za największych. O kim mowa? Chociażby o Miguelu de Cervantes, Williamie Shakespearze czy Vladimirze Nabokovie.

Pierwsze obchody  Dnia Książki odbyły się  w 1995 roku UNESCO, na wniosek rządu Hiszpanii i Międzynarodowej Unii Wydawców. Święto zainaugurowano w Barcelonie, w setną rocznicę powstania Unii.

Ciekawostką jest także uzasadnienie wyboru daty w Katalonii, gdzie 23 kwietnia obchodzi się święto narodowe ku czci  świętego Jerzego, patrona Katalonii. Zgodnie z tradycją, tego  dnia kobiety obdarowywano czerwonymi różami –symbolem krwi smoka, którego pokonał św. Jerzy. Mężczyźni zaś otrzymywali od pań książki, symbol wiedzy i mądrości.  I tak  w 1926 roku  Vicente Clavel Andrés, zaproponował aby dzień ten ustanowić dniem  książki właśnie.

Kto był pierwszy?

W Hiszpanii Dzień Książki zaczęto obchodzić już 1930 roku, w Europie był to rok 1964, a od roku 2007 obchodzimy go także w Polsce.

A jak to było z prawami autorskimi?

Pierwsza międzynarodowa konwencja, której przedmiotem była ochrona praw autorskich dzieł literackich i artystycznych, pochodzi z roku 1886. Dopiero jednak siedemdziesiąt lat później, w 1956 roku zaczęła obowiązywać Powszechna Konwencja ds. Copyright. Polska przystąpiła do niej dopiero dwadzieścia lat później w roku 1976.